Maandag en Dinsdag

en daar zijn we weer!!!
zo we besloten vandaag om 8 uur op pad te gaan, richting powi town (waar we inmiddels zijn). Deze ochtend hadden we bij het verlaten van het hotel, meteen de het eerste misverstand! je moet hier namelijk borg betalen voor je overnachting (wat heel normaal is), alleen hier krijg je het pas terug als je jouw bonnetje teruggeeft (en niet je sleutel). Dat bonnetje had ik natuurlijk veel te goed weggestopt (de prullenbak), waardoor het enige tijd duurde voordat we ons geld terugkregen. Nadat wij zo'n 10 minuten hadden gereden. Vondt de gids het tijd om te stoppen, hij had daar overigens wel een goede reden toe. Hij wou ons de grootste boom van China laten zien. Deze boom was vrij indrukwekend, hij was niet alleen groot maar volgens de Chinezen stond hij er al 2600 jaar!! (lijkt mij vrij veel, maar ik ga natuurlijk niet aan onze vrienden twijfelen). Wij hebben daar vervolgens nog even rondgelopen en gekeken, daarbij vooral genietend van de natuur en stilte om ons heen. Daarna vondt onze gids het genoeg en besloten wij om weer verder te gaan. Als je hier rijdt (als westerling mag je dat niet) moet je over een goede concentratie en vooral reactie vermogen beschikken. Want het is hier heel normaal dat je in de bochten een tegenligger kan verwachten (een Chinees gaat daarom altijd toeterend de bocht in, om zijn medeweggebruiker te waarschuwen dat hij eraan komt). Ook is hier heel nomaal, dat je vanuit het niets gewoon een kudde koeien of Yaks of een hond, varken, ezels, eenden, kippen, kinderen of een kapote auto/vrachtwagen midden op de snelweg kan aantreffen! wat het er allemaal wel wat leuker op maakt natuurlijk. Onze volgende stop zou zijn Serkyam la pass (see namschak barwa mountain) dat lag ongeveer op een hoogte van 5000 meter. Ondertussen was het gaan sneeuwen op de weg daar naar toe. Toen wij daar aankwamen zagen wij de eerste verkopers al weer staan en ook onze chinese mede toeristen waren aanwezig. Aangezien er ook zo'n 15 a 20 cm sneeuw lag, konden wij het niet laten om de chinezen even onder vuur te nemen met wat sneeuwballen!
Nadat wij er een paar geraakt hadden :-) besloten ze toch maar eens terug te gaan gooien. Helaas voor hun onderscheiden zich hier de ware specialisten (wij dus), van de echte amateurs (de chinezen). Ondertussen waren er achter ons, op de weg wat hachelijke situaties ontstaan door de gladheid. Toen wij naar beneden moesten, moest de chauffuer het dan ook rustig aan doen. Hij bleek over goede daling kwaliteiten te beschikken, wat de situatie er een stuk pretiger op maakte. Onderdertussen was het landschap echt veranderd, en leek het sprekend op de alpen (iets wat wij vooraf niet verwacht hadden). Na een ongeveer een uurtje rijden kwamen wij aan de andere kant van de berg terecht. En aan deze kant geen sneeuw maar heel veel zonneschijn!!! de tempratuur ging van tegen het vriespunt naar ongeveer 15 a 20 graden (echt heel erg raar). Ook de weg veranderde, van een mooi wegdek naar een modderig bergpadje. Dit bleek een heel erg ruig gebied om in te rijden, met rechts van ons een rivier en links van ons onwijze bergen. Op sommige plekken was de rivier meer dan 100 meter beneden ons, en reden wij met de jeep zo'n meter van de afgrond! wat soms hachelijke situaties met zich mee bracht als we een tegenligger tegenkwamen. Dan moest een van de auto's in zijn achteruit een veilig plek opzoeken. Ondanks deze gevaren was dit de mooiste rit tot nu toe (jullie zullen de foto's nog wel zien). Ondertussen waren wij nog wat pelgrims tegengekomen (nog steeds kruipend), en wat dorpjes die echt van helemaal niks leven. Ook waren wij al wat checkpoints tegengekomen, waarbij militairen onze permits controleerde en paspoorts (indien nodig). Inmiddels waren wij ook een klein plaatsje tegengekomen waar bij besloten wat te gaan eten (lulang greeny region town).
Helaas kregen wij ook dit keer niet voor elkaar, om de gids en chauffeur zijn eten te laten betalen. (het is niet zo dat wij dat niet willen, alleen hebben wij een contract ondertekend waarin staat. Dat wij al betaald hebben voor hun eten, en de gids plus chauffeur hun eten dus zelf moeten betalen). Na het eten gingen wij meteen door na pomi town. Onderweg was het landschap nog steeds onbeschrijfelijk (en daarom ga ik het ook niet proberen te beschrijven -. Eenmaal aangekomen in Pomi town begon het geklooit weer met het vinden van een hotel. In dit stadje had je maar 3 hotels, waar je als toerist mocht verblijven!! Natuurlijk werden die weer beheert door chinezen, eentje daarvan was zo'n 100 euro per nacht in dit land en zeker deze regio, echt ontzettend veel geld). Ook hier konden wij niet voorkomen dat wij voor onze gids en chauffeur moesten betalen (al wouden ze dat niet toegeven, we hadden maarten met de receptie laten bellen).
De kamer was helaas van nogal wat gebrekken voorzien!! zo deed de verwariming het niet, was de vloerbedeking nat van he vocht, en was alles behoorlijk vies.
Nou we besloten toch daar te gaan slapen aangezien we maar konden kiezen uit 3 hotels.
Na een koude nacht werden wij ook nog eens gewekt door bouwvakkers die tegen ons raam aan, aan het werk waren aan de weg!! Dit deed ons besluiten (wij waren die gasten allemaal behoorlijk zat), om alle gloeilampen met seconde lijm vast te lijmen in de lampen zelf!! Wij namen toe ook maar even de batterijen van de afstand bediening mee (ja onze wraak was zoet) en nog wat kleinigheidjes.
Nadat wij hadden uitgecheckt en nog wat hadden geklaagd (niet dat het hielp), besloot Jaap nog even een briefje achter te laten met daarop de tekst Bad hotel, dat we het zouden melden bij de C.I.T.S. en bij lonely planet!!! en daarop getekend een boos gezicht.
Zo dat was een erg leuk begin van onze ochtend.
Vandaag hebben we vooral veel gereden en foto's gemaakt. Dat kwam eigenlijk omdat we dicht bij de grens van myamar zaten (waar nu die rellen zijn), en daardoor weinig konden doen. We werden continu in de gaten gehouden. We zouden namelijk eerst naar Rawok Glacier gaan, maar alles was afgezet. Ondertussen zijn wij nog wel wat kanovaarders tegengekomen. Nadat de kanovaarder weg waren gevaren besloten wij nog even een heel klein dorpje te bezoeken. Toen wij in het dorpje kwamen werden wij direct begroet door wat jochies (die vervolgens hun vrienden weer riepen). Wij werden door de jochies begeleid door het dorpje, daarbij hebben we hun nog even geholpen met het versjouwen van wat stenen (dit tot grote hilariteit van de jongens). En het leukste van vandaag was eigenlijk. Dat het ons is gelukt de gids en de chauffeur voor hun eigen eten te laten betalen en hotel. Wat voor ons natuurlijk een enorme overwinning was;-)
Toen wij aankwamen in het plaatsje Pasho Town, hadden wij ook binnen de korste keren een slaapplaats gevonden. We hadden nog wat tijd over. Dus besloten Jaap en ik nog even het dorpje in te gaan en Marjon nog even een klooster te bezoeken. In het dorpje hebben wij ons kostelijk vermaakt. Wij waren namelijk een ware attractie voor deze mensen en vooral voor de kinderen. De plaatselijke school liep net uit, waardoor er hordes met kinderen op straat waren. Wat er vervolgens toe leidde dat wij constant een groep van zo'n 15 kinderen om ons heen hadden. Die constant riepen how are you, my name is en dat soort dingen. Wij besloten ze toen een beetje in de maling te gaan nemen. Ik moest vervolgens aan Jaap zijn vinger trekken, en dan liet hij een scheet!! waardoor alle kinderen snel wegliepen en keihard aan het lachen waren. Als wij een stoep tegenkwamen besloten wij, dat wij daar kruipend van af gingen en daarbij net deden of wij bang waren om er af te vallen. Dit bleek een groot succes te zijn in de buurt, want winkeliers besloten om naar buiten te komen en te gaan kijken. Daarbij zich afvragen of het wel helemaal goed met ons ging en lachend weer wegliepen.
Nadat wijzelf niet meer bijkwamen van het lachen, besloten we maar om wat te gaan eten.

Nou dit was het weer voor vandaag!!!!!
Ik wil jullie namens mij en Jaap nog even bedanken voor de leuke berichten die we van jullie krijgen en tot gauw maar weer.

groeten,
Jaap en Jan