Verjaardag

Zo we gaan verder waar we gebleven waren namelijk in Oudomxai (het plaatsje heeft verschillende namen). Om door te reizen naar Nong Khiaw moet je via dit plaatsje gaan.
We hadden gisteren de dag ervoor gelezen dat er die dag maar 1 bus naar Nong Kniaw zou gaan gaan, en wel om 8:30 (voor ons is dat op dit moment erg vroeg!!). Zo wij eruit om 7:30 om in ieder geval op tijd te zijn voor de bus. Ons guesthouse lag aan het busstation dus dat was een flinke meevaller (vooral voor het opstaan). Wij waren dan ook flink op tijd en hadden gelukkig een ticket weten te bemachtigen!!!! Zo tot nu toe ging alles volgens plan. Waren het niet dat het inmiddels half negen was!! en wij nog steeds geen beweging zagen in onze busschauffeur (die wijzen ze altijd aan als je een ticket koopt)! Ok dachten wij we wachten wel even op hem. Maar nadat het inmidddels 10 over 9 was! gingen wij toch maar eens informeren. Wat bleek nou, de buschauffeur vond dat hij te weinig mensen had om mee te nemen en besloot om het vetrek uit te stellen naar 10 uur. Weer dat wij ok het zal allemaal wel en we wachten het weer rustig af. Nadat het inmiddels 10:30 was geworden besloten wij toch maar weer eens te gaan informeren, en het was nu uitgestelt tot 11 uur!!! kortom dit proces herhaalde zich nog een aantal keer en uiteindelijk zijn wij om half 2 in de middag vertrokken naar Nong Khiaw!!! (ja zo gaat dat hier in Laos). De bus/personenauto werd vervolgens tot zijn nok aan toe gevuld (dat houdt in dat je met zo'n 15 man en vooral westerlingen in een busje gepropt word waar normaal zo'n 9 a 10 mensen inkunnen). De rit naar Nong Khiaw duurde vervolgens zo'n 5 en half uur, en we kwamen daar dan ook echt helemaal kapot aan. Dat deed ons ook besluiten om meteen een guesthous op te zoeken en daarna wat te gaan eten en snel naar bed toe.
De volgende dag hebben we een beetje het dorpje verkend en wat rondgelopen in de buurt van het dorpje. Het dorpje ligt aan een grote rivier. En het dorpje word eigenlijk in 2 delen verdeeld door een enorme brug. Die dag daarop hebben we een fiets gehuurd (nou ja zoiets) en zijn wij naar wat grotten gegaan en hebben wat dorpjes bezocht die in de buurt lagen. Wat vooral opviel bij die dorpjes die je bezocht, was dat de mensen helemaal niks hebben (echt helemaal niks) maar dat ze je altijd vriendelijk begroeten en uitnodigen om wat te eten of te drinken (echt heel bijzonder).

De volgende dag hadden wij een besloten om een dorpje te bezoeken (genaamd Mang Noi), dat alleen via de rivier te bereiken is. Dus moesten wij met een boottocht naar het dorpje toe wat ongeveer zo'n anderhalf uur in beslag nam. Dit was overigens fantastisch om te doen, je vaart over een rivier met aan beide kanten eromre bomen en bergen en heel soms een heel klein dorpje.
Toen wij in Mang Noi aankwamen werden wij meteen bestormd door mensen die ons in hun guesthouse wouden hebben. Wat bleek nou het hele dorpje was een groot guesthouse!!! Helaas was dit niet hetgene wat wij hiervan verwacht hadden. Dit deed mij besluiten om de volgende dag meteen weer terug te gaan naar Nong Khiaw en Jaap had nog een keer zin om te wandelen in de jungle met een groep.

Nou de volgende dag was ook meteen mijn verjaardag (eentje die heel erg apart was kan ik jullie wel vertellen). Ik ging vandaag met de boot van half negen (ja het lijkt wel of ik op texel zit) terug naar Nong Khiaw en Jaap ging om 9 uur de jungle in. Dus dat kwam erop neer dat ik in mijn eentje was (en dat had ik op mijn verjaardag nog niet meegemaakt).
Ik kwam die dag dus aan in Nong Khiaw (ik kon ook meteen door naar Luang Prabang, maar daar had ik geen zin in), waar ik vervolgens ben gaan vissen met een jochie van 15 jaar. Het vissen gaat hier als volgt. Je vaart de rivier op in een soort kano, en vervolgens stap je ergens uit waar het ondiep is. Je neemt een net mee met allemaal lood daar aan bevestigt en je gooit het uit!! dat haal je vervolgens binnen en dan maar hopen dat er iets in zit. Dit proces herhaal je vervolgens zo vaak als je wilt!! het is echt onwijs leuk om te doen trouwens en nog heel inspannend ook. De vangst was helaas niet bijzonder, we hadden heel wat visjes gevangen alleen waren ze niet groter dan sardientjes.
Ik raakte ook met het mannetje in gesprek over het feit dat hij zo goed engels kon (voor de begrippen van hier kon hij goed engels). Hij vertelde mij dat hij met de opbrengst van het vissen (het geld van de toerist) eerst eten moest kopen voor de familie (2 ouders, 3 broers en 2 zussen), en de rest spaarde hij op om naar school te gaan. Schrik niet zijn school kost hem voor 4 maanden iets meer dan 200 000 kip (ongeveer 18 euro). En hij was echt lang bezig omdat geld bij elkaar te krijgen (meestal kon hij 1 keer in het jaar voor 4 maanden naar school). Nou ja het was toch mijn verjaardag,dus dacht ik dan kan ik hem net zo goed dat geld geven (voor een half jaar). Eigenlijk wist het jochie niet zo goed wat hij er mee aan moest, maar uiteindelijk heeft hij het geld toch maar aangenomen. Ik vroeg ook of hij wat wou gaan eten met me, maar dat kon niet want hij moest op het land werken van z'n ouders (achteraf ook maar goed ook, want voor hetzelfde geld denken ze hier dat je zo'n jochie meeneemt voor seks!! want dat gebeurt hier nog heel veel). Ik heb hem ook nog maar wat shirtjes van me gegeven en toen maar gedag gezegd.
Ik ben daarna nog even gaan voetballen met de local's. En echt gruwelijk op me bek gehaald!! (ik heb ze natuurlijk wel even terug gepakt!!) en aangezien het voetbalveld bestond uit stenen en zand!! waren beide knieen helemaal open en mij linker hand en elleboog ook!! En daarbij heb ik het die dag ook maar gelaten!!

Voor de rest wil ik jullie allemaal bedanken voor de felicitaties die ik van jullie heb gekregen.

groeten vanuit Vang Vieng inmiddels en ik laat snel weer wat van me horen

Jan