De Chinese Muur

Wij hadden vandaag afgesproken met Maarten om 9 uur bij de ingang van het complex, om daar samen met hem een taxi te regelen die ons naar de CHINESE MUUR bracht.
Toen Maarten alles had geregeld met de taxichauffeur, kon de rit beginnen (in een veel te kleine taxi) naar de muur.
De lieve man die ons naar de muur moest brengen kon helaas geen engels praten en volgens mij kon hij ook geen auto rijden. De irritante jengel muziek van hem maakte de rit er ook niet beter op. In China is het normaal om aan beide kanten een auto in te halen, wat meestal leidt tot hachelijke situaties waarin wij westerlingen zich niet echt veilig voelen. Maar het is ook normaal om links in te halen op een tweebaansweg terwijl er iemand nadert!!! Degene die nadert moet maar zien hoe hij jou ontwijkt (meestal gaat dit gepaard met veel getoeter). De lieve man had de muur waarschijnlijk zelf ook nog nooit gezien! want hij moest constant de weg vragen aan mensen (waarbij het heel normaal is om gewoon ergens te stoppen en de rest moet maar weer zien hoe ze jou ontwijken) langs de kant van de weg. Eenmaal heelhuids aangekomen in Jingshanling (waar ons klim zou beginnen), begon hij hevig te gebaren (geen idee waarom). Dus toen hebben wij Maarten maar gebeld met de vraag wat hij precies wou. Nou wat bleek nou hij was ons vergeten af te zetten (nee niet met geld) bij een restaurant, dus hij was bang dat we te weinig gegeten hadden.
Zo eindelijk mochten we nu naar de muur toe om die te beklimmen. Het pad wat naar de muur toe leiden bleek al zo steil dat ik mij afvroeg of ik hier wel goed aangedaan had! Maar toen ik boven was, was ik die vraag helemaal vergeten.Want wat je daar ziet is echt onmenselijk, dat mensen dat hebben kunnen bouwen is gewoonweg niet normaal. Zo groot en zo oneindig zo ver als je kijkt zie je die muur door het landschap kronkelen. En steeds loopt die muur over de hoogste bergtoppen!!
Nou na wat foto's te hebben genomen, begonnen we met de wandeling naar Simatai. Deze klim is een van de minst toeristische van allemaal. Dat komt omdat de klim zo'n 10 km lang, en omdat de muur op sommige delen echt slecht is.
Terwijl je de muur beklimt blijf je, je afvragen hoe ze het in godsnaam gemaakt hebben op die bergtoppen (wij hadden al moeite om die muur te beklimmen). Soms had je echt hadden en voeten nodig om de muur te beklimmen!! en het leuke was (nou ja) de mensen die je tegen kwam waren locals die je wat spullen probeerde te verkopen (godsamme zelfs op de muur dus).
Toen we aankwamen in Simatai waren we echt blij dat we dit gedaan hadden, we waren wel kapot maar ik zou iedereen aanraden naar die muur te gaan.
Op de terugweg moesten we weer met dezelfde taxi mee. Wij vroegen ons af waarom hij steeds zo langzaam reed. Nou wat bleek nou zijn remmen waren in dezelfde staat als zijn rijgedrag (behoorlijk kut dus). De man had nog niet echt veel geleerd van de heenweg, want hij bleef zijn capriolen nog steeds uithalen!!! Er kwam er zelfs nog eentje bij! op een gegeven moment miste de beste man een afslag. De man bedacht zich geen moment en stopte vervolgens op de vluchtstrook!!! om hem vervolgens in zijn achteruit te zetten. Daarbij bleek al snel dat hij net zo goed achteruit kon rijden als vooruit. Want hij zat regelmatig gewoon met zijn auto op de snelweg. Vervolgens stopte hij rustig opdesplitsing om even rustig te draaien en de afslag alsnog te nemen. Dit geintje flikte hij later nog eens!!!!
Vervolgens was het al behoorlijk donker en wat je dan tegenkomt op de snelweg is niet niks. Auto's zonder licht, fietsers en brommertjes echt van alles.
Eenmaal veilig thuisgekomen besloten we om Peking eend te gaan eten. Ik persoonlijk had er niet zoveel mee (erg vet)

ik heb geloof ik nog nooit zoveel getypt dus ik neem even een pauze.

groeten vanuit Lhasa